من سرهنگ نیستم !

هفته ی گذشته به بهانه شانزدهم آذر ؛روز دانشجو ، شاهد سلسله اتفاقاتی در دانشگاه ها بودیم که ، توجه همه فعالان دانشجویی را بر انگیخت . اتفاقاتی که بنظر می رسد نقطه ی عطفی بود در دولتی کردن روز دانشجو و مصادره به مطلوب کردن آن ، چرا که در صحن دانشگاه وقایعی بوقوع پیوست که از مسؤلین محترم دولت و شخص رئیس جمهور محترم که شعار " من سرهنگ نیستم " را سر می دادند ، کمی بعید و عجیب بود ! امید است که بتوانیم در بندهایی که در ذیل خواهد آمد ، به تحلیل این وقایع مهم بپردازیم . 

1. به نظر مهم ترین اتفاق در شانزده آذر 93 لغو گسترده ی سخنرانان مراسم های روز دانشجو در تعدادی از دانشگاه ها می باشد . خبرهایی تلخ که از روز شنبه یعنی 15ام در سایت های خبری منتشر می شد و موجب بهت و حیرت فعالان دانشجویی شد !!  خبرهایی که از جنس یأس و ناامیدی بود . یأسی که فقط یک دانشجوی کارکرده در تشکلها می داند که لغو کردن برنامه توسط مسؤلین یعنی چه !!! حسین شریعتمداری ، علیرضا زاکانی ، حمید رسایی ، سید محمود نبویان ، پیام فضلی نژاد ، حجت الاسلام میرتاج الدینی ، همسر شهید علیمحمدی  و ... اشخاصی بودند که به لطف مسؤلین !! از سخنرانی در روز دانشجو محروم شدند .این اتفاقات به قدری شوکه کننده بود که حتی واکنش برخی نمایندگان مجلس و نیز امام جمعه موقت تهران را نیز برانگیخت . 

2 . دومین اتفاق ، که در مراسم روز دانشجو در دانشگاه علوم پزشکی ایران بوقوع پیوست ، هدیه ی !! جدید دکتر حسن روحانی به منتقدانش بود . رییس جمهور در صحبت هایی بار دیگر بشدت منتقدین خود را مورد خطاب قرار داد و آنان را اقلیت تازه به دوران رسیده خواند . ((. یک عده تازه به دوران رسیده که البته ما به  آنها هم احترام می گذاریم، نمی خواهد اینقدر نسبت به آینده و ارزشهای انقلاب و ارزشهای اسلام دل‌نگران باشند.)) !! البته این اولین باری نبود که جناب رییس جمهور منتقدین را مورد لطف خود قرار می دهد ، چرا که در طی این یکسال و چندماهی که از عمر دولت تدبیر و امید می گذرد بارها منتقدین دولت مورد هجمه قرار گرفته اند . عناوینی ! همچون "بی شناسنامه" ، "بی سواد" ، "عصر حجری" ، "افراطی" ، "بزدل" ، "به جهنم بروید" ، "اقلیت تندرو" ، "از جایی خاص تغذیه می شوند"  و .... ، بخش هایی از جمله های دکتر روحانی خطاب به منتقدین بوده است . در نقد ، تایید و یا نفی این گونه هجمه ها ، صحبت های زیادی شده است و ما در تحریریه هفته نامه دانشجویی صبح قریب صرفا جهت تنویر افکار عمومی بخش کوتاهی از صحبت های شخص رییس جمهور را در مراسم تنفیذ (مرداد ماه 92) می آوریم ؛ (( خدایا به تو پناه می‌برم از استبداد رای و عجله در تصمیم گیری و تقدم نفع شخصی و گروهی به منافع مردم. همچنین به تو پناه می‌برم از بستن دهان منتقدان و رقیبان)) !!!

3 . و اما اتفاق آخر که به نظر می رسد تبدیل به کلاف سردر گمی شده است و آن حضور نمایندگان تشکل های دانشجویی در مراسم سخنرانی دولتی ها در دانشگاه ها است . کلافی که به نظر می آید توسط اطرافیان رییس جمهور روحانی پیچیده شده و کسی هم قصد باز کردن آن را ندارد .!! قصه از آنجایی شروع شد که دولت شعار "ما را نقد کنید " می دهد ولی تحمل نقدهای فعالین دانشجویی را ندارد و به لطایف الحیلی ؛ اعم از دعوت نکردن از تشکل های دانشجویی برای ارائه نظراتشان ،گزینشی برخورد کردن با تشکلها و اشتباه گرفتن ارائه نظرات مقابل رییس جمهور با جلسه تریبون آزاد !! واختصاص دادن سه دقیقه وقتِ صحبت !!! ، از رودر رو شدن با تشکل های دانشجویی ابا دارد . نقدهای دانشجویی که شاید برای "آقایان" تلخ باشد ولی حرف دل دانشجویان است و باید دیده شنیده و فهم شود .

در مجموع ؛ همانطور که در بالا به آن اشاره شده شانزدهم آذر امسال نقطه عطفی در دولتی کردن مراسم روز دانشجو بود و  می توان آن را "روز دولت" نامید نه "روز دانشجو" . امید است که دولت بجای محدود کردن  دانشجویان و سنگ اندازی در فعالیت هایشان با شرح صدر بیشتری با فعالان دانشجویی برخورد کند تا دیگر شاهد نگاه های سلیقه ای و کاریکاتوری به جنبش دانشجویی نباشیم .

پ.ن:منتشر شده در هفته نامه دانشجویی صبح قریب